Το Κουναβιανό Φαράγγι είναι ένας επίγειος παράδεισος με οργιώδη βλάστηση που χαίρεσαι πραγματικά να το διασχίζεις κάθε εποχή του χρόνου.
Είναι σχεδόν παράλληλο με το Αστρακιανό με τα δυο αυτά φαράγγια ενώνονται και καταλήγουν στο φαράγγι του Καρτερού με απόληξη στη θάλασσα.
Στο εσωτερικό του Κουναβιανού φαραγγιού ρέει τμήμα του Καρτερού ποταμού που παλαιότερα κατέβαζε αρκετό νερό γι αυτό και μπορούσαν στο εσωτερικό του να λειτουργούν νερόμυλοι και να καλλιεργούνται όμορφα περιβόλια.
Σήμερα το νερό είναι λιγότερο και οι τρείς νερόμυλοι, που βλέπουμε στις όχθες του, είναι ερειπωμένοι ενώ τα περιβόλια σχεδόν αφημένα στην τύχη τους.
Εκείνα όμως που επιμένουν και αντιστέκονται στο χρόνο και την αλλαγή των συνθηκών είναι τα πανύψηλα δέντρα που ξεπηδούν παντού μέσα στο φαράγγι προσφέροντας τη σκιά τους σε ολόκληρη τη διαδρομή.
Πλατάνια κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως σφάκες και αστύρακες εντυπωσιάζουν με τους ευθυτενείς κορμούς τους και τα πλούσια φυλλώματα τους που λες κι έχουν βάλει στοίχημα να φτάσουν τον ουρανό.
Σε όλη τη διαδρομή βλέπουμε και αρκετές συστάδες με καλαμιές, αγριοσυκιές, μικρούς καταρράκτες και τους βροχερούς χειμώνες λιμνούλες με νερό.
Κατά το παρελθόν έγιναν υποδομές για τους περιπατητές, όπως τουαλέτες στην αφετηρία του και χώρος χαλάρωσης και πικ νικ με πέτρινους πάγκους και καθίσματα, όμως δυστυχώς δεν συντηρήθηκαν κι έτσι πλέον δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Στην τύχης τους εγκαταλείφθηκαν επίσης γεφυράκια και ξύλινες κουπαστές που είχαν μπει σε καίρια σημεία του φαραγγιού για την ασφάλεια των περιπατητών.
Εκεί όμως που δεν φτάνουν οι επίσημοι και αρμόδιοι φορείς, που πήραν χρήματα για να τα φτιάξουν όλα αυτά, φτάνει ο Παντελής Ζωάκης, ένας Κουναβιανός που εδώ και χρόνια, με προσωπικό αγώνα, αφιλοκερδώς, μόνο και μόνο επειδή αγαπά τον τόπο του, προσπαθεί εργάζεται και χάρη σε αυτόν κρατιέται το φαράγγι προσβάσιμο για το κοινό.
Με κάθε ευκαιρία καθαρίζει θάμνους και καλάμια που κλείνουν τις προσβάσεις, τοποθετεί σχοινιά εκεί όπου κάποιος πρέπει να κρατηθεί για να ανέβει ή να κατέβει και συντηρεί όσο μπορεί τις ξύλινες κατασκευές που είχαν τοποθετηθεί λειτουργώντας ως σκαλοπάτια.Έτσι το Φαράγγι είναι διαρκώς ανοικτό και χωρίς απρόοπτα για εκείνους που θα θελήσουν να το περπατήσουν και να χαρούν τις όμορφες και εντυπωσιακές εικόνες του.
Η Ελένη Βασιλάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί από το 1995 μέχρι σήμερα σε εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Ηρακλείου συνεργαζόμενη παράλληλα με ΜΜΕ στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης με master στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων ενώ μιλά Αγγλικά και Ιταλικά. Λατρεύει τα ταξίδια και τις εκδρομές, τις πεζοπορίες στη φύση και τη γνωριμία με τον τόπο της και τους ανθρώπους του.