Πλακομούρι: Το ερειπωμένο μετόχι στο βόρειο Μεραμπέλο με τα εκπληκτικά καμαρόσπιτα

 

Στο βόρειο Μεραμπέλο, πολύ κοντά στο Σκινιά, του οποίου και αποτελούσε μετόχι, βρίσκεται το Πλακομούρι.

Κτισμένο πάνω σε μικρό ύψωμα με ωραία θέμα προς τη θάλασσα εντυπωσιάζει τόσο με τη θέση του όσο και με τα εκπληκτικά καμαρόσπιτα του.

Γραπτή αναφορά γι' αυτό έχουμε το 1903 οπότε κατοικούνταν από μόλις 24 άτομα. Ο πληθυσμός του έπεσε το 1920 στα 14 άτομα μέχρι που τα επόμενα χρόνια ερήμωσε τελείως.

Στο ερώτημα γιατί ένα τόσο ωραίο μετόχι να ερημώσει, την απάντηση δίνουν τα πολλά και δυστυχώς στην ίδια κατάσταση μικρά μετόχια που συναντάμε σε όλο το Μεραμπέλο. Τόπος με δυσκολία πρόσβασης στο νερό, χωρίς υποδομές για να ζήσουν οικογένειες με παιδιά, με λιγοστή καλλιεργήσιμη γη έκανε τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα πατρογονικά τους και να μετακινηθούν σε μεγαλύτερα χωριά και πόλεις.

Έτσι και το Πλακομούρι ερήμωσε κι αντί να ξεχύνονται ανθρώπινες φωνές και γέλια από τις ανοικτές πόρτες των σπιτιών του ξεχύνονται αγριοχαρουπιές, κισσός και πρίνοι.

Το Πλακομούρι δεν είναι ένα μεγάλο μετόχι, έχει όμως σπίτια που εντυπωσιάζουν καθώς είναι, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των σπιτιών στα ερειπωμένα μετόχια της περιοχής, αρκετά μεγάλα σε μέγεθος. Κτισμένα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και υλικά του τόπου, καλές κατασκευές που αντέχουν στο χρόνο.

Σχεδόν όλα είναι καμαρόσπιτα με τις πέτρινες καμάρες να τα χωρίζουν σε δυο μεγάλους χώρους. Η παραστιά για το μαγείρεμα και τη θέρμανση των σπιτιών κυριαρχεί σε όλα ενώ βλέπουμε και φούρνους όπου κάποτε μοσχοβολούσε το φρεσκοψημένο ψωμί. Οι πόρτες των σπιτιών είναι φτιαγμένες με πελέκια ενώ τα παράθυρα πολύ μικρά, κι ας έχουν θέα προς την γαλάζια θάλασσα του Σκινιά.

Στην εσωτερική πλευρά του μικρού οικισμού αθέατο από το δρόμο μια νεότερη κατασκευή που πιθανόν λειτουργεί ως μετόχι ή εξοχικό ανθρώπου που κατάγεται από το Πλακομούρι αλλά δεν ζει μόνιμα εκεί.