Μέλαμπες: Ο βυζαντινός ναός του Αγίου Γεωργίου του Φινοκάλη-Υπήρξε καθολικό παλιάς Μονής (Φωτο)

 

Δυτικά της Αγίας Γαλήνης στο Ρέθυμνο, πάνω σε ένα μικρό ύψωμα με θέα προς τη θάλασσα, είναι κτισμένος ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου του Φινοκάλη.

Πήρε την ονομασία του από το θάμνο της φινοκαλιάς, ή φινοκαλέ, όπως τον αποκαλούν σε τούτα τα μέρη, με τον οποία έφτιαχναν παλιά τις παρασύρες, τις σκούπες δηλαδή. Ο θάμνος αυτός αφθονούσε στην περιοχή κι έδωσε το προσωνύμιο Φινοκάλης στην εκκλησία.

Ο μονόκλιτος ναός που βλέπουμε σήμερα στο σημείο ήταν το καθολικό παλιάς μονής. Χρονολογείται στον 14^ο αιώνα και είναι κατάγραφος με όμορφες αλλά δυστυχώς αρκετά κατεστραμμένες τοιχογραφίες.Οι τοιχογραφίες του καλύπτουν δυο στρώματα και πάνω στο νεότερο υπάρχουν χαράγματα προσκυνητών του 1451 και 1458.

Οι πιο χαρακτηριστικές τοιχογραφίες του είναι αυτές του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, της Αγίας Πολυχρονίας, μητέρας του Αγίου Γεωργίου, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και της Σταύρωσης.

Αν παρατηρήσει κανείς εξωτερικά το ναό θα διαπιστώσει πως παρουσιάζει κλίση γι αυτό και τον αποκαλούν και κεκλιμένο ναό.

Γνωστές μοναχές που μόνασαν, όταν λειτουργούσε εκεί γυναικείο μοναστήρι, ήταν η Αγαπία Περογιαννάκη περί το 1870, η Αικατερίνη και Περσεφόνη Χριστοφοράκη, η Αλεξάνδρα Πατεράκη και τελευταία η Παρθενία, κατά κόσμον Χρυσή Παπαφανουράκη, η οποία εξεδήμησε το 1985.

Έκτοτε η λειτουργία της μονής ανεστάλη και πέρασε στην ευθύνη της Ενορίας Μελάμπων ο ναός και τα παρακείμενα κτίσματα-κελιά των μοναχουσών.

Η Ενορία με τη στήριξη των Μελαμπιανών και υπό την επίβλεψη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας προχώρησε σε αναστηλωτικές εργασίες και συντήρηση του κτίσματος και των τοιχογραφιών . Παράλληλα διαμορφώθηκε ο εξωτερικός χώρος για να εξυπηρετούνται οι σύγχρονες ανάγκες του ναού κατά την γιορτή του Αγίου Γεωργίου τον Απρίλιο.

Χαράγματα πιστών