Στον απόηχο του σπουδαίου παγκόσμιου Φεστιβάλ Ξυλογλυπτικής, που πραγματοποιήθηκε στην Ιαπωνία, με κρητική συμμετοχή, προετοιμάζεται πυρετωδώς
το 6ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ξυλογλυπτικής
που θα διεξαχθεί από 19-26
Σεπτεμβρίου στην πρώην Βάση Γουρνών στη Χερσόνησο.
Ο ξυλογλύπτης Νίκος Μάνεσης, από τη Νεάπολη Λασιθίου, ήταν εκείνος
που προτάθηκε φέτος να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της Ιαπωνίας, εκπροσωπώντας την
Κρήτη, επάξια, σε μια άρτια διοργάνωση και μια χώρα που τον γέμισαν ενθουσιασμό.
Όπως μας είπε, έλαβε πρόσκληση των παγκόσμιων οργανισμών για
το ξύλο: World Wood Day 2025 Japan Organising Committee, International Wood Culture Society IWCS, World Wood Day Foundation WWDF και Japan Wood Culture Society JWCS ώστε να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ξυλογλυπτικής
στην Οσάκα της Ιαπωνίας και φυσικά αυτή την ευκαιρία δεν μπορούσε να τη χάσει.
Το ξύλο ως υλικό είναι ένα μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι
της Ιαπωνικής κουλτούρας, όπως μας λέει, γι αυτό και το τιμούν οργανώνοντας
Φεστιβάλ που το αναδεικνύει ως πρώτη ύλη για την τέχνη.
Στην Ιαπωνία ταξίδεψε ο Νίκος Μάνεσης με άλλους 25 καλλιτέχνες από όλες τις ηπείρους. Την πρώτη ημέρα της εκεί παρουσίας τους ξεναγήθηκαν στην Οσάκα ενώ την επόμενη μέρα φιλοξενήθηκαν στο πάρκο, όπου
οι Ιάπωνες είχαν οργανώσει στο Φεστιβάλ, ξεκινώντας έτσι ένα «δημιουργικό πανηγύρι».
Σύμφωνα με την περιγραφή του κ. Μάνεση: «Καθένας επέλεξε ένα ζώο από το πάρκο για να το
αποτυπώσει πάνω στο ξύλο. Το αποτέλεσμα υπέροχο. Το κλίμα μεταξύ ανθρώπων
διαφορετικών χρωμάτων γλώσσας κουλτούρας εθνοτήτων για το συνδετικό κρίκο που
είναι ξύλο ήταν στην κυριολεξία αδελφικό. Μοιράστηκαν όλοι τα πάντα με όλους.
Καινούργιες φιλίες συνεργασίες και μοίρασμα της κοινής αγάπης για το ξύλο,
παντού χαμόγελα. Η οργάνωση άγγιζε το τέλειο με προθυμία εθελοντισμό και
ανθρώπους που με χαμόγελο έκαναν την επιθυμία του καθενός πράξη, Ιαπωνική κουλτούρα
βλέπεις».
Κι επειδή ακριβώς η Ιαπωνική κουλτούρα σίγουρα διαφέρει πολύ
σε σχέση με την Ελληνική ο Κρητικός ξυλογλύπτης δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει
αυτές τις διαφορές:
«Ένιωσα άβολα μόνο σκεπτόμενος τις διαφορές μεταξύ των χωρών
μας. Κυριολεκτικά μια πόλη που έλαμπε από καθαριότητα χωρίς τις ημέρες αυτές να
δω ούτε έναν κάδο ούτε έναν οδοκαθαριστή
και με την ανακύκλωση να έχει πιάσει ταβάνι. Χωρίς κόρνες στο δρόμο. Πάντα με
μια μικρή υπόκλιση και με χαμόγελο ( παρότι τα αγγλικά τους είναι χάλια)
κατανοούν το τι ζητάς απ' αυτούς και στο δίνουν απλόχερα. Οι δημόσιοι χώροι με
πρόσβαση για ΑΜΕΑ, και οι τουαλέτες πιο καθαρές κι από κουζίνα. Η ακρίβεια τους
συναγωνίζεται τους Εγγλέζους και η σημασία στην λεπτομέρεια είναι
χαρακτηριστικό τους».
Αφού, λοιπόν, ο καθένας εκ των συμμετεχόντων στο Φεστιβάλ δημιούργησε το δικό του έργο, όλα μαζί παρουσιάστηκαν σε έκθεση που συνόδευσε την τελετή λήξης, η οποία θα μείνει σε όλους αξέχαστη.
Τα έργα τους πλέον
κοσμούν το ζωολογικό κήπο στην Οσάκα και είναι η τρανή απόδειξη ότι
συνεργασίες παγκόσμιων οργανισμών με δήμους και περιφέρειες δεν είναι κάτι
ουτοπικό, εξηγεί ο κ. Μάνεσης και προσθέτει πως: «Ίσως να είναι μια ευκαιρία
για να δούμε τι μπορούμε, ο καθένας από το μετερίζι του, να κάνει για τον τόπο
του».
Προετοιμασία για το Συμπόσιο της Κρήτης
Τώρα το βλέμμα του ξυλογλύπτη Νίκου Μάνεση αλλά και των εν
Ελλάδα συναδέλφων του στρέφεται σε μια νέα πρόκληση, το 6ο Πανελλήνιο Συμπόσιο
Ξυλογλυπτικής που θα πραγματοποιηθεί σε χώρο μπροστά από το Δημαρχείο
Χερσονήσου στην πρώην Βάση Γουρνών από 19-26 Σεπτεμβρίου.
Στην διοργάνωση συμμετέχουν οι δομές ξυλοτεχνίας του
Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Μετσόβου, Καρδίτσας, Φλώρινας και Ηρακλείου. Έργα που
δημιούργησαν οι σπουδαστές τους τη χρονιά που μας πέρασε θα παρουσιαστούν σε
έκθεση στο χώρο όπου θα λάβει χώρα το Συμπόσιο Ξυλογλυπτικής.
Παράλληλα δέκα ξυλογλύπτες απ' όλη την Ελλάδα θα
δημιουργήσουν τα δικά τους έργα επί τόπου, με ελεύθερη θεματολογία, και
ελεύθερη είσοδο για το κοινό, για να δουν πως δουλεύουν πάνω στο ξύλο δίνοντας
του μορφή.
Τα γλυπτά που θα δημιουργήσουν θα παραμείνουν στο χώρο της πρώην
Βάσης, στο Δημαρχείο.
Να σημειώσουμε πως όπως μας είπε ο Νίκος Μάνεσης, στόχος στο απώτερο μέλλον είναι να δημιουργηθεί ένα Μουσείο Ξυλογλυπτικής που
θα φιλοξενήσει όλα τα γλυπτά των Συμποσίων Ξυλογλυπτικής που ήδη ξεπερνούν τα
εξήντα σε αριθμό και αποτυπώνουν τη διφορετική ματιά πάνω στο ξύλο του καθένα εκ των καλλιτεχνών που τα δημιούργησε.