Με τον Πεζοπορικό Ηρακλείου από το βουλγάρικο μονοπάτι στη Σταλίδα προς Μοχό, φράγμα Αποσελέμη και Αβδού - Ιστορίες, Ρεπορτάζ, Σχολιασμός Κρήτης Blog | e-storieskritis.gr

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Με τον Πεζοπορικό Ηρακλείου από το βουλγάρικο μονοπάτι στη Σταλίδα προς Μοχό, φράγμα Αποσελέμη και Αβδού



 Μπορεί να επικρατούσε συννεφιά και ο θάλασσα από μακριά να είχε το γκρίζο χρώμα του ουρανού όμως αυτό δεν μείωσε στο ελάχιστο την ομορφιά των περιοχών στις οποίες περπάτησε, την περασμένη Κυριακή, ο Πεζοπορικός Όμιλος Ηρακλείου.

Με αφετηρία την τουριστική Σταλίδα, ανηφόρισε ως το Μοχό κι από εκεί βρέθηκε στο φράγμα Αποσελέμη, περπατώντας το περιμετρικά μέχρι να φθάσει στο γραφικό χωριό του Αβδού.

Τα μεγαλύτερα τμήματα του βουλγάρικου μονοπατιού διατηρούνται ακόμα σε καλή κατάσταση
Το ξεκίνημα της διαδρομής έδωσε την ευκαιρία στους συμμετέχοντες στην πεζοπορία να γνωρίσουν το περίφημο βουλγάρικο μονοπάτι.

 Ξεκινά από τη Σταλίδα και κατασκευάστηκε μετά το 1912-13, όταν στην Κρήτη βρέθηκαν Βούλγαροι αιχμάλωτοι. 

Στο πλαίσιο αγγαρείας υποχρεώθηκαν να ανακατασκευάσουν ουσιαστικά το υφιστάμενο, μικρότερο σε πλάτος, μονοπάτι που ένωνε τότε τη Σταλίδα με το Μοχό.

Ανθισμένη δρακοντιά 

Η Σταλίδα εκείνη την εποχή αποτελούσε το επίνειο του Μοχού, μια περιοχή με εύφορη γη που παρήγαγε διάφορα αγροτικά προιόντα, κι ανάμεσα σε αυτά πολλά χαρούπια, που ήταν πρώτη ύλη για την παραγωγή των παλιών ασπρόμαυρων φίλμ.

 Έπρεπε λοιπόν να υπάρχει ένα καλό μονοπάτι ώστε αυτά τα προιόντα να κατεβαίνουν μέχρι το λιμάνι. Έτσι οι Βούλγαροι αιχμάλωτοι, που όπως τελικά αποδείχθηκε, ήταν πρώτης τάξης μάστορες, έφτιαξαν ένα φαρδύ μονοπάτι-καλντερίμι, το οποίο στο μεγαλύτερο τμήμα του διατηρείται μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση.


Αυτό το ανηφορικό και καλοσχηματισμένο μονοπάτι, με τις ανθισμένες αυτή την εποχή δρακοντιές, οδήγησε τα μέλη του Πεζοπορικού στο γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας Θεογεννήτορος-Αγίου Δημητρίου και Αγίου Μάμαντος, όπου έγινε σύντομη στάση για προσκύνημα και για καφέ.

Μέσα από αγροτικό μονοπάτι, ακολούθως, η ομάδα έφθασε στο Μοχό, που μόλις είχε ολοκληρώσει την παρέλαση της 25ης Μαρτίου και έσφυζε από ζωή.


Λίγα λεπτά ξεκούρασης και η πορεία συνεχίστηκε μέσα από αγροτικούς δρόμους και αγροτικές καλλιέργειες με ζητούμενο την προσέγγιση του φράγματος Αποσελέμη. 

Δεν υπάρχει καλύτερη εποχή να περπατά κανείς στην Κρητική φύση από την άνοιξη: οι αλαδανιές έχουν αρχίσει να ανθίζουν και τα ροζ λουλούδια τους συναγωνίζονται σε ομορφιά τους άγριους βίκους, τους ασφόδελους και τους ανθισμένους αγόγλωσσους.



Με τέτοιες εικόνες, να γεμίζουν την ψυχή και τα μάτια, η ομάδα των πεζοπόρων οδηγήθηκε στο φράγμα Αποσελέμη. 

Η εικόνα του από ψηλά αποκαρδιωτική. Άδειο στο μεγαλύτερο τμήμα του, με τη μεγάλη κατολίσθηση,που σημειώθηκε προ ετών στον περιφερειακό δρόμο του, να παραμένει χωρίς αποκατάσταση.


Στεγνά τα μεγαλύτερα κομμάτια του με τη γη, εκεί όπου άλλοτε καλύπτονταν με νερό, να «χάσκει» μέσα από τις μεγάλες ρωγμές της. 


Μοναδική πινελιά αισιοδοξίας οι γλάροι και τα υπόλοιπα πουλιά που έχουν μετατρέψει το φράγμα σε βιότοπο ,αψηφώντας την μείωση των υδάτων του.

Σταδιακά το φράγμα μετατρέπεται σε βιότοπο 
Οι συμμετέχοντες στην εκδρομή περπάτησαν περιμετρικά το φράγμα και είδαν τον οικισμό Σφεντίλι, που πλέον στο σύνολο του έχει αναδυθεί από το φράγμα. Μόνο ένα παλιό εργοστάσιο κι άλλα δύο κτίσματα, στην άκρη του χωριού, διακρίνονται μέσα στο νερό. 

Κάποιοι μάλιστα επιλέγουν αυτόν τον τόπο για να ψαρέψουν και να χαλαρώσουν τις Κυριακές τους.



Η διαδρομή, μέσα από εκτάσεις που πριν ένα χρόνο και κάτι ήταν βυθισμένες στο νερό του φράγματος, οδηγεί σταδιακά προς το Αβδού.

 Έξω από το χωριό ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου, που διασώθηκε χάρη σε έργα που έγιναν στο σημείο για να τον προστατεύσουν από τυχόν αυξημένη (που τέτοια τύχη τελικά) στάθμη του νερού του φράγματος, αποτελεί την επόμενη στάση. 

Και πως θα μπορούσε άλλωστε κάποιος να περάσει από εκεί και να μη σταματήσει να θαυμάσει αυτόν τον υπέροχο βυζαντινό ναό, με τις μοναδικές τοιχογραφίες και την κτητορική επιγραφή-δήλωση αφοσίωσης στο βυζαντινό αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγο.


 Η κατάληξη της όμορφης αυτής διαδρομής ήταν το Αβδού, η γενέτειρα του αρχαιολόγου Στέφανου Ξανθουδίδη, ένα χωριό που διατηρεί, παρά τον τουριστικό του χαρακτήρα, κάτι από την παλιά του αίγλη και ταυτότητα.




Σελίδες