Η ιαματική πηγή του Σπυριδιανού και το παλιό λεμονατζίδικο στη Λύττο

 

Ανηφορίζοντας από το χωριό της Λύττου προς τον αρχαιολογικό χώρο, αριστερά στο δρόμο, διακρίνεται μια πινακίδα που ενημερώνει πως λίγο πιο κάτω σε παράδρομο, βρίσκεται η πηγή του Σπυριδιανού.

Και μπορεί για όλους τους νεότερους το όνομα αυτής της πηγής σήμερα να μην λέει πολλά όμως οι παλαιότεροι θυμούνται πως η πηγή του Σπυριδιανού, πριν κάμποσες δεκαετίες, έβγαζε νερό με μεγάλη αξία όχι μόνο γιατί θεωρούνταν ιαματικό αλλά και από οικονομικής απόψεως.

Λέγεται πως ήταν τέτοια η σύνθεση του νερού που θεράπευε όσους είχαν πέτρες στα νεφρά γι αυτό και μετέφεραν νερό της πηγής στο Ηράκλειο και τις γύρω από το χωριό περιοχές και το πουλούσαν.

Ταυτόχρονα δίπλα στην πηγή άρχισε να λειτουργεί μια μικρή βιοτεχνία εμφιάλωσης αεριούχων ποτών, γκαζόζας, πορτοκαλάδας, που οι ντόπιοι αποκαλούσαν «λεμονατζίδικο».

Η βιοτεχνία αυτή χρησιμοποιούσε νερό της πηγής στα αναψυκτικά της, καθιστώντας τα περιζήτητα σε όλα τα κοντινά χωριά.

Δυστυχώς η βιοτεχνία έκλεισε, όμως το νερό, αν και λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν, εξακολουθεί να τρέχει και κάποιοι που γνωρίζουν τις ιδιότητες του εξακολουθούν να πηγαίνουν και να γεμίζουν δοχεία, για προσωπική κατανάλωση.

Η βρύση απ’ όπου το πηγαίο νερό ρέει και χάνεται στην παρακείμενη ρεματιά έχει αναπλαστεί και ο χώρος γύρω της έχει διαμορφωθεί με πέτρινη εντοίχιση και παγκάκια.

Μιλάμε για ένα σημείο με φυσική ομορφιά, με την πηγή κάτω από ένα θεόρατο αιωνόβιο πλατάνι και γύρω της πλούσια βλάστηση με κυπαρίσσια, καρυδιές και άλλα δέντρα που δημιουργούν μια πράσινη όαση.

Διαφήμιση στην εφημερίδα Πατρίς με ημερομηνία 18 Μαϊου 1947