Ορειβάτες από το Ηράκλειο και το Λασίθι τίμησαν τη μνήμη του Μιχάλη Καργιωτάκη στο Μαρμακέτω (Φωτο)

Ένα μνημόσυνο που αξίζει σε ένα καλό ορειβάτη, όπως ήταν ο Μιχάλης Καργιωτάκης, τελέσθηκε σήμερα στο χωριό του το Μαρμακέτω Λασιθίου.

Συνορειβάτες και φίλοι του από το Ηράκλειο και το Λασίθι, και συγκεκριμένα από τον Πεζοπορικό Όμιλο Ηρακλείου και το ΕΟΣ Λασιθίου, τίμησαν τη μνήμη του κάνοντας αυτό που κι εκείνος αγαπούσε περισσότερο απ όλα, πεζοπόρησαν στα αγαπημένα του «λημέρια», στις βουνοπλαγιές πάνω από το χωριό του.

Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το θάνατο του τελέσθηκε νωρίς το πρωί στον ιερό ναό του Αγίου Ιωάννου το ετήσιο μνημόσυνο του Μιχάλη και στη συνέχεια ο αδελφός του, Βασίλης Καργιωτάκης, με το φίλο του εκλιπόντος, τον ορειβάτη Γιώργο Ανδρουλάκη, οδήγησαν τη μεγάλη παρέα των ορειβατών σε μια διαδρομή που είχαν σχεδιάσει από πριν και πραγματικά ταίριζε απόλυτα στο ορειβατικό ταμπεραμέντο του Μιχάλη Καργιωτάκη.

Γιατί ο Μιχάλης δεν ήθελε να περπατά σε εύκολα και πολυσύχναστα μονοπάτια, σε φαράγγια και λιβάδια, αγαπούσε τα βουνά με την τραχιά και άγρια όψη τους, με το πετροκοπιό που πουθενά δεν είναι ίδιο, έψαχνε διαδρομές με χαρακτήρα, αυστηρά με το αποτύπωμα της Κρήτης. Κι έτσι ήταν σήμερα η πορεία που χαράχθηκε για να τον τιμήσουν όλοι όσοι δεν τον ξεχνούν και μνημονεύουν τις ορειβατικές ικανότητες που διέθετε.

Μετά την εκκλησία, λοιπόν, η ομάδα περπάτησε προς το νεκροταφείο όπου αναπαύεται ο Μιχάλης, με τον αδελφό του να διηγείται μια πραγματικά συγκινητική όσο και απίστευτη ιστορία που βίωσε η οικογένεια του. Σύμφωνα με την περιγραφή του, τη δεύτερη ημέρα που ο Μιχάλης, μετά την ξαφνική ασθένεια του, βρέθηκε στη ΜΕΘ ήλθε ένα περιστέρι στο σπίτι τους, στην μεγάλη αυλή που διατηρούν και κάθισε εκεί για μέρες. Η οικογένεια το τάιζε και το φρόντιζε και πίστευε πως εκεί θα παρέμενε. Όμως μέρες μετά, όταν έγινε το δεύτερο τέστ που έδειξε πως η εγκεφαλική λειτουργία του Μιχάλη είχε νεκρώσει, οπότε δεν υπήρχε καμιά ελπίδα επαναφοράς του στη ζωή, ένα γεράκι όρμησε στην αυλή τους και πριν προλάβουν και αντιδράσουν άρπαξε το περιστέρι κι απέμειναν στο σημείο μόνο λίγα φτερά του.

Μαζί με το περιστέρι πέταξε και η ψυχή του Μιχάλη Καργιωτάκη στους ουρανούς απ' όπου σήμερα βλέποντας τόσους ορειβάτες να περπατούν στα μέρη που μεγάλωσε και αγάπησε σίγουρα είχε κάθε λόγο να νιώθει ικανοποίηση.

Η ομάδα κινήθηκε περπατώντας σε ανηφορικό αγροτικό δρόμο προς τη θέση Βόλακας όπου βρίσκονται τα απομεινάρια παλιών μύλων και λίγα αμπέλια του χωριού. Εκεί στο ψηλότερο σημείο, κάτω από το δάσος με τους πρίνους, ο Μιχάλης είχε κτίσει ένα μικρό μετόχι και δίπλα καλλιεργούσε το δικό του αμπέλι, κρασί του οποίου ήπιαν με την ολοκλήρωση της διαδρομής οι συμμετέχοντες στην πορεία ορειβάτες.

Αμέσως μετά το ανάγλυφο της διαδρομής έγινε πιο τραχύ και ανηφορικό με το τοπίο να γεμίζει από πρίνους και πέτρα αποκαλύπτοντας σε σημεία του ανθρώπων έργα, δηλαδή μικρές ξερολιθιές σαν μπαλκόνια στον δύσβατο και άγριο αυτό τόπο, όπου κάποτε καλλιεργούσαν σιτηρά.

Μικρά σπηλιάρια και μυτερά διάσπαρτα βράχια με δέντρα κάθε μεγέθους δεσπόζουν σε όλη τη βουνοπλαγιά πάνω από το Μαρμακέτω κάνοντας τη διαδρομή εντυπωσιακή χωρίς να λείπουν και οι ιστορικές αναφορές για σημεία της, από το Βασίλη Καργιωτάκη και το Γιώργο Ανδρουλάκη, μια και το Μαρμακέτω έχει μακρά ιστορία αντίστασης ενάντια στους Οθωμανούς.

Με την ολοκλήρωση της πεζοπορίας, μετά από περίπου τρείς ώρες, όλοι μαζί κατευθύνθηκαν προς το Τζερμιάδων όπου γευμάτισαν σε ταβέρνα της περιοχής με την οικογένεια του Μιχάλη να έχει φροντίσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια για την άψογη φιλοξενία των δεκάδων ορειβατών