Το άγνωστο βιοτεχνικό-οικοτεχνικό μουσείο στο Καστέλλι Φουρνής με τα πλούσια εκθέματα

 

Βγαίνοντας από τον οικισμό του Καστελλίου Φουρνής, αριστερά στο δρόμο, συναντάμε ένα παλιό βιομηχανικό κτίριο όπου κάποτε λειτουργούσε ελαιουργείο.

Ωστόσο το εσωτερικό του σήμερα κρύβει μια έκπληξη, κι αυτή δεν είναι άλλη από πληθώρα αντικειμένων λαογραφικού ενδιαφέροντος που συνθέτουν ένα μικρό αλλά πλούσιο και ενδιαφέρον μουσείο.

Όπως μας περιέγραψε ο ιδιοκτήτης του, Μανώλης Αμαριώτης, συνταξιούχους λυκειάρχης, στο κτίριο αυτό λειτουργούσε μια παλιά φάμπρικα από το 1961-1970 η οποία, στη συνέχεια, από το 1979 μετατράπηκε σε μηχανοκίνητο ελαιουργείο έως το 1983 που έπαψε να λειτουργεί.

Ο ίδιος έχοντας στην κατοχή του πολλά παλιά αντικείμενα αποφάσισε το 1996 να λειτουργήσει το χώρο ως βιοτεχνικό-οικοτεχνικό μουσείο αφιερώνοντας το στη μητέρα του Σοφιά Αμαριώτου και τη θεία του Μαρία Αμαριώτου, η οποία υπήρξε σύμβουλος του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Σύμφωνα με τον κ Αμαριώτη, όσα μηχανήματα βλέπουμε στο εσωτερικό του και αφορούν σε ελαιουργείο και αλευρόμυλο είναι τα αυθεντικά με τα οποία λειτουργούσε ως εργοστάσιο τις προηγούμενες δεκαετίες. Τα υπόλοιπα προέρχονται από το πατρικό του σπίτι και το σπίτι της θείας του ενώ το μεταξαργιό το κατασκεύασε ο ίδιος.

Πήρε την ιδέα από τον Κρούστα, που είχε παράδοση στην εκτροφή μεταξοσκώληκα και την επεξεργασία μεταξιού, και έφτιαξε το μηχάνημα ακριβώς όπως το είδε εκεί. Και ο λόγος κατασκευής και έκθεσης του στο μουσείο ήταν η δραστηριοποίηση και στο Καστέλλι Φουρνής, τον περασμένο αιώνα, οικογενειών με την παραγωγή μεταξιού. Όπως αναφέρει ο κ. Αμαριώτης, το Καστέλλι είχε πολλές μουριές, ήταν της μόδας η παραγωγή μεταξιού, κι έτσι στο χωριό του λειτουργούσαν πέντε σχετιζόμενες με το αντικείμενο οικοτεχνίες.

Η φάμπρικα για την παραγωγή ελαιολάδου, που παρουσιάζεται στο μουσείο, χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950 και λειτουργούσε με τη συνδρομή ζώων.

Πέρα απ' αυτή στο χώρο του παλιού εργοστασίου βλέπουμε γωνιά με πλήρη εξοπλισμό σιδηρουργείου, μια άλλη με εργαστήριο υφαντικής, παλιά μουσικά όργανα, αντικείμενα καθημερινής οικιακής και γεωργικής χρήσης, καρτ ποστάλ και φωτογραφίες.

Ως μουσειακός χώρος το παλιό εργοστάσιο λειτούργησε από το 1996 μέχρι και το 2001 οπότε ο κ. Αμαριώτης αποφάσισε να το κλείσει καθώς δεν είχε καταφέρει να διαδώσει επαρκώς την ύπαρξη του κι έτσι η επισκεψιμότητα του ήταν περιορισμένη.

Τώρα βέβαια υπάρχουν στο μυαλό του σκέψεις επαναλειτουργίας καθώς είναι κρίμα τόσα αντικείμενα να μένουν αθέατα και ο κόσμος, ειδικά από το εξωτερικό αλλά και η νεολαία μας, να μην τα γνωρίζει.

Να σημειώσουμε πως πέρα από τα αντικείμενα που εκτίθενται στο εσωτερικό του εργοστασίου στη μεγάλη αυλή του έχει στηθεί κι ένα ρακοκάζανο ώστε οι επισκέπτες να έχουν πλήρη εικόνα όλων των δραστηριοτήτων που κάποτε ανθούσαν στο Καστέλλι Φουρνής.

Ελένη Βασιλάκη

Το κτίριο του 1961 ξεχωρίζει για την ισχυρή κατασκευή του