Πεζοπορία στο μικρό Παξιμάδι νότια της Αγίας Γαλήνης-Απαιτητική αλλά και ξεχωριστή

Τα τελευταία χρόνια τα νησάκια Παξιμάδια, νότια της Αγίας Γαλήνης, αποτελούν δημοφιλή προορισμό για τουρίστες και Κρητικούς που θέλουν να θαυμάσουν την άγρια ομορφιά τους και να "χαθούν" στην αγκαλιά των γαλαζοπράσινων νερών τους, απολαμβάνοντας τη δροσιά και την καθαρότητα τους.

Ωστόσο πλέον τα Παξιμάδια, και για την ακρίβεια το μικρό Παξιμάδι, το πιο στρογγυλό, έχει καθιερωθεί και ως πεζοπορικός προορισμός για θαρραλέους ορειβάτες που αψηφούν τις δυσκολίες του πρώτου τμήματος της ανάβασης και βεβαίως αντίστοιχα της κατάβασης.

Μονοπάτι πάνω στο νησάκι δεν υπάρχει κι έτσι η πεζοπορία γίνεται από το καλύτερα προσεγγίσιμο σημείο, που δεν είναι ωστόσο απόλυτα βατό.

Το έδαφος στο μικρό Παξιμάδι δεν είναι σταθερό και σε κάθε βήμα χώμα και πέτρες υποχωρούν, γι' αυτό και η προσοχή πρέπει να είναι τεταμένη διαρκώς.

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε πεζοπορία στα Παξιμάδια από τον Ορειβατικό Σύλλογο Ηρακλείου, υπό την αρχηγία του Φάνη Μάμου, κι έτσι μπορέσαμε να σκαρφαλώσουμε ως την κορυφή του, σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων, έχοντας ως οδηγό τον έμπειρο πρόεδρο του Ορειβατικού Συλλόγου των Μοιρών Μανόλη Δακανάλη.

Η άπνοια και οι υψηλές θερμοκρασίες δεν ήταν σύμμαχος όμως η εμπειρία ήταν όμορφη και ενδιαφέρουσα.

Το καΐκι από τον Κόκκινο Πύργο, με ένα δεύτερο μικρότερο σκάφος, μετέφεραν την ομάδα του Ορειβατικού στο σημείο απ’ όπου είναι εφικτή η ανάβαση.

Εκεί δομή για τον ελλιμενισμό του σκάφους δεν υπάρχει κι έτσι η αποβίβαση γίνεται πάνω σε βράχο μεταξύ θάλασσας και νησιού. Η εικόνα της διαδρομής που πρέπει να ακολουθηθεί τρομάζει. Ανηφόρα, χωρίς μονοπάτι, με σαθρό έδαφος και πέτρες έτοιμες να κυλίσουν και να πάρουν μαζί τους εκείνον που επιχειρεί να κρατηθεί πάνω τους.

Για περίπου 20 λεπτά η ανάβαση γίνεται στην κυριολεξία στα τέσσερα αφού το να κρατήσει κάποιος ισορροπία, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι κάπως δύσκολο.

Με προσεκτικά όμως και σταθερά βήματα, και χωρίς να γίνονται κλεφτές ματιές προς τα πίσω στο γκρεμό, η ομάδα καταφέρνει να φθάσει ως το κομμάτι εκείνο του νησιού όπου η πεζοπορία είναι μεν ανηφορική αλλά δεν είναι επικίνδυνη.

Ο καυτός ήλιος δυσκόλεψε αρκετά την όλη προσπάθεια και επέβαλε αρκετά μικρά διαλείμματα. Όταν πια το υψομετρικό της κορυφής φάνηκε όλοι πήραν μια ανάσα ανακούφισης.

Η θέα από το σημείο αυτό κάτι παραπάνω από μαγική. Σχεδόν νιώθεις πως βρίσκεσαι στη ράχη ενός προϊστορικού τέρατος που κοιμάται βαθιά και εσύ θριαμβευτικά μπορείς να περπατήσεις πάνω του και ως τρόπαιο να πάρεις φωτογραφίες από το κατόρθωμα σου.

Σε όλο το νησάκι η βλάστηση, όπου υπάρχει, είναι χαμηλή κι έτσι η δροσιά είναι λέξη άγνωστη, αν και η προσμονή του μπάνιου στην ωραία παραλία στο νοτιοδυτικό τμήμα του Παξιμαδιού ενισχύει κάπως την αντοχή στη ζέστη.

Η κάθοδος γίνεται από το ίδιο σημείο και μάλιστα στα δύσκολα τμήματα, όπου υπάρχει κίνδυνος πτώσης ,ακουμπώντας όλο το σώμα στο έδαφος κι όχι περπατώντας. Εδώ χρειάζεται επιπλέον προσοχή για να μην πέσουν πέτρες από το σύρσιμο πάνω στους προπορευόμενους.

Συνολικά σε περίπου ένα δίωρο μπορεί κάποιος ν' ανέβει και να κατέβει στην κορυφή, με διαλείμματα όπου αισθάνεται πως οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν.

Το καΐκι με την ολοκλήρωση της πεζοπορίας παρέλαβε την ομάδα από τον ίδιο βράχο, όπου την άφησε στο ξεκίνημα, και τη μετέφερε στη μικρή παραλία του νησιού, όπου όσοι είχαν προτιμήσει να μην σκαρφαλώσουν στα ψηλά, είχαν ήδη κάνει το μπάνιο τους και λιάζονταν τεμπέλικα.

Στη μικρή σπηλιά που σχηματίζεται εκεί οι οργανωτές της μίνι κρουαζιέρας, που συνδυάστηκε με την πεζοπορία, είχαν στήσει τον εξοπλισμό τους κι ετοίμασαν πλούσιους μεζέδες με ψάρι, κρέας και λαχανικά ψητά.

Μέχρι να βουτήξουν και να δροσιστούν από την πεζοπορία στην υπέροχη θάλασσα και τα τελευταία μέλη του Ορειβατικού το φαγητό ήταν έτοιμο κι έτσι πέρα από όμορφες εικόνες και εμπειρίες η ομάδα γέμισε και γεύσεις.

Η πεζοπορική αυτή εξόρμηση ολοκληρώθηκε με περιήγηση, εν πλω, γύρω από τα δύο νησάκια με τα εντυπωσιακά πετρώματα, τα οποία θα σας παρουσιάσουμε σε επόμενο δημοσίευμα.

Ε.Β.