Η πηγή του Χουμερίου και οι θρύλοι της

Το Χουμέρι απέχει περίπου τρία χιλιόμετρα από το Αρκαλοχώρι κι από παλιά ήταν γνωστό όχι μόνο για τους από την ενετοκρατία ναούς του αλλά και για την περίφημη πηγή του.

Της Ελένης Βασιλάκη

Σε μικρή απόσταση από το χωριό, στα δυτικά, θα δείτε από μακριά τα ψηλά δέντρα, πλατάνια, κι αυτά θα σας οδηγήσουν στην πηγή.

Σήμερα το σημείο αυτό έχει διαμορφωθεί με πάγκους, μια εντυπωσιακή μεγάλη κρήνη και μια μικρότερη έτσι ώστε να αποτελεί σημείο αναψυχής.

Παλιότερα όμως η εικόνα του ήταν εντελώς διαφορετική και από εκείνες τις εποχές μπορεί να δει κανείς ακόμα και σήμερα ένα απομεινάρι. 

Πρόκειται για ένα σημείο με μικρή σπηλαίωση, απ' όπου ανάβλυζε η πηγή. Ξερό σήμερα και κλεισμένο με καγκελόπορτα προκαλεί εντύπωση καθώς αν δεν γνωρίζει κάποιος την ιστορία του και δει το παλιό και ξεθωριασμένο εικόνισμα που έχει τοποθετηθεί πάνω στο βράχο του θα νομίζει πως πρόκειται για θέση με θρησκευτικό παρελθόν, όπου ίσως έχει βρεθεί κάποια εικόνα ή άλλο σημαντικό εκκλησιαστικό κειμήλιο.

Όπως μας διηγήθηκαν οι κάτοικοι του Χουμερίου, πριν από πάρα πολλά χρόνια μια γυναίκα από το χωριό είδε στο όνειρο της πως στέρεψαν τα νερά από όλες τις πηγές της Κρήτης.Τρομοκρατημένη και θεωρώντας, όπως και όλοι οι υπόλοιποι συγχωριανοί της πως η πηγή ζωής για τον τόπο της είναι το νερό και συγκεκριμένα αυτή η πηγή, πήρε ένα εικόνισμα και το τοποθέτησε μέσα στη σπηλαίωση για να  προστατεύσει ότι πολυτιμότερο είχε το Χουμέρι.

Έκτοτε η εικόνα δεν έλειψε από την πηγή του Χουμερίου που, όπως οι περισσότερες πηγές της Κρήτης, έχει δεθεί κι εκείνη με θρύλους για νεράιδες και πλάσματα της φαντασίας που μόνο λίγοι μπορούν να δουν αλλά όλοι φοβούνται.

Οι κάτοικοι μου διηγήθηκαν ιστορίες για ανθρώπους από το χωριό τους που παλιά θεωρούσαν πως εκεί κάτω ζούσαν νεράιδες και πήγαιναν να πάρουν νερό με μεγάλο φόβο.

Ένας απ αυτούς, θυμούνται ακόμα οι παλιότεροι, πως ακούγοντας θόρυβο μέσα από τους θάμνους, και πιστεύοντας πως είναι κάποιο απ αυτά τα τρομερά πλάσματα που έπλαθε η φαντασία των ανθρώπων, έπιασε την κρητική βράκα που φορούσε και το έβαλε στα πόδια τρέχοντας με όλες του τις δυνάμεις και παρατώντας επί τόπου την ντενέκα που είχε μαζί του για να γεμίσει με νερό.

Ένας άλλος, ο Καψηλίδης, πιστεύοντας πως είναι πιο τολμηρός, αλλά χωρίς να έχει αποβάλει από το υποσυνείδητο του το φόβο, είχε πάει βράδυ να πάρει νερό με δύο ντενέκες που είχε στον ώμο του να ισορροπούν πάνω σ ένα ξύλο. Μαζί του είχε κι ένα λύχνο με λάδι για να φέγγει. 

Όμως το λάδι άρχισε να εξαντλείται και να κάνει το χαρακτηριστικό θόρυβο σαν κάτι να τσιτσιρίζει …ε δεν ήθελε και πολύ να κατατρομάξει και να πιστέψει πως ο θόρυβος που άκουσε ήταν από τα τρομερά πλάσματα που ζούσαν στην πηγή και στα δέντρα γύρω της. 

Και βέβαια μετά τα παθήματα τους όσοι τρομοκρατούνταν από τις νεράιδες της πηγής, ή μάλλον από την ιδέα της παρουσίας τους εκεί, δεν κρατούσαν το στόμα τους κλειστό, έλεγαν στους συγχωριανούς τους τι τους συνέβη κι έτσι σιγά σιγά γινόταν μέρος της ιστορίας του Χουμερίου. 

(ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος  σε  οποιονδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα)