Το οδυνηρό παρόν του βιομηχανικού-διατηρητέου κτιρίου των αλευρόμυλων Καστρινάκη

Μπορεί τυπικά το παλιό εργοστάσιο Καστρινάκη να κυρώθηκε διατηρητέο (ΦΕΚ 427/Β/27-5-97) όμως στην πράξη όχι μόνο δεν γίνεται τίποτα για τη διάσωση του εκπληκτικού αυτού βιομηχανικού κτιρίου αλλά η κατάσταση του ημέρα με την ημέρα χειροτερεύει, όπως αποκαλύπτουν οι φωτογραφίες του e-storieskritis.blogspot.gr.

Σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπως στην Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη αλλά και στο εξωτερικό, όπως στην Κύπρο, τα βιομηχανικά κτίρια όχι μόνο προστατεύονται αλλά αξιοποιούνται χωρίς να χάσουν το χαρακτήρα τους αποτελώντας φάρους ανάπτυξης πληθώρας πολιτιστικών και άλλων δραστηριοτήτων.

Ένα μεγάλο μέρος της σκεπής του παλιού εργοστασίου σήμερα έχει καταρρεύσει ενώ το εσωτερικό του έχει μετατραπεί σε χωματερή, με τα μηχανήματα του να είναι απροστάτευτα και να κινδυνεύουν όχι μόνο από τις καιρικές συνθήκες αλλά και από τις ομάδες των Αθίγγανων, που κατοικοεδρεύουν στο παρακείμενο χώρο στάθμευσης, που επίσης έχει εγκαταλείψει ο Δήμος στην τύχη του.

Το εργοστάσιο Καστρινάκη, ιδιοκτησίας Κυλινδρόμυλων Α. και Γ. Καστρινάκη Α.Ε.Ε , βρίσκεται ανατολικά στην εντός τειχών πόλη του Ηρακλείου και συγκεκριμένα στο χώρο της τάφρου των ενετικών οχυρώσεων ανάμεσα στους προμαχώνες SABBIONARA και VITTURI.

Κατά την Τουρκοκρατία φέρεται να ήταν τουρκικής ιδιοκτησίας  και αγοράστηκε από τον Νικόλαο Α. Καστρινάκη το 1896 για να λειτουργήσει εκεί την βιομηχανική επιχείρησή του.

Το παλιότερο τμήμα του καλύπτεται από ένα κεραμοσκεπές λιθόκτιστο κτίσμα ,που οικοδομήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, για να στεγάσει τον ατμοκίνητο αλευρόμυλο.

Το πρώτο αυτό κτίσμα  και παλαιότερο διακρίνεται σε φωτογραφία των αρχών του αιώνα δημοσιευμένη στο βιβλίο του G.GEROLA «I MONUMENTI VENETI NELL ISOLADI CRETA» VOL I, PART II και είναι ένα τυπικό βιομηχανικό κτίριο των αρχών του 20ου αιώνα.

Η μορφολογία των όψεων του είναι διακριτική και καθόλου πομπώδης με γωνίες διαμορφωμένες με λαξευμένα πελέκια.

Το δεύτερο κτίσμα, στον ίδιο χώρο, είναι μεταγενέστερη προσθήκη που χαρακτηρίζεται από νεοκλασικά μορφολογικά στοιχεία στις όψεις και κεραμοσκεπή  ενώ χρησιμοποιήθηκε την Κατοχή ως κατοικία των ιδιοκτητών και γραφεία της επιχείρησης.

Το τρίτο κτίσμα στέγασε αποθηκευτικούς χώρους και κατασκευάστηκε γύρω στο 1950 από λίθους με οριζόντια πλάκα από οπλισμένο σκυρόδεμα.

Αφότου το εργοστάσιο  λειτούργησε αρχικά ως πέτρινος αλευρόμυλος και φούρνος ,στην συνέχεια εκσυγχρονίστηκε σε κυλινδρόμυλο, ενώ στην πορεία στη δραστηριότητα της επιχείρησης μπήκαν και οι ζωοτροφές. 

Δυστυχώς η λειτουργία του εργοστασίου  διακόπηκε, με την  πτώση της χούντας, οπότε το εργοστάσιο πτώχευσε έβαλε λουκέτο.