Το Ιερό Ησυχαστήριο της Παναγίας Παντάνασσας, στη Ροδιά Μαλεβιζίου

Σε μικρό ύψωμα επί της Εθνικής Οδού και πάνω ακριβώς από το Αλιευτικό Καταφύγιο της Ροδιάς είναι κτισμένο το Ιερό Ησυχαστήριο της Παναγίας Παντάνασσας, που τιμά το Γενέσιο της Θεοτόκου.

Πρόκειται για έναν καταπράσινο παράδεισο, στο καλύτερο ίσως σημείο του Ηρακλείου καθώς από εκεί πάνω μπορεί να δει κανείς όλη τη βόρεια παραλιακή ζώνη Μαλεβιζίου και Ηρακλείου απολαμβάνοντας εικόνες μοναδικές.

Πως όμως ιδρύθηκε και πως εξελίχθηκε η ιστορία του;

Όπως μας περιέγραψε η Ηγουμένη του, Γερόντισσα Τιμοθέη, την δημιουργία του την οφείλουμε στον Αρχιμανδρίτη και αργότερα Μητροπολίτη Πελαγονίας και Ενόπλων Δυνάμεων, Νικόλαο Ξένο.

Ο μακαριστός Νικόλαος είχε έλθει ως ιεροκήρυκας στο Ηράκλειο και είχε αναλάβει πρόεδρος στο Σωματείο Απόστολος Παύλος.

Κάποια στιγμή θέλησε να φτιάξει μια κατασκήνωση για να περνούν τους καλοκαιρινούς μήνες αγόρια και κορίτσια, εκπαιδευόμενα πάνω στις χριστιανικές αρχές και τρόπο ζωής.

Στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το Ησυχαστήριο υπήρχε ένας δεντρόφυτος λόφος και ο χώρος έμοιαζε ιδανικός γι’ αυτό που σχεδίαζε.

Η ΣΕΑΠ εκείνη την εποχή του διέθεσε μηχανήματα για να βελτιώσει την εικόνα του ακινήτου, ώστε να μπορεί να φτιαχτεί κατασκήνωση, ενώ ο γιατρός Μανόλης Μανδαλενάκης προέβη σε μια πράξη μεγάλης αξίας, καθώς αγόρασε με χρήματα του την έκταση και τη δώρισε για να μπορέσει ο Νικόλαος Ξένος να κάνει πράξη όσα οραματιζόταν.

Έτσι σιγά σιγά ξεκίνησε στην περιοχή η κατασκήνωση που φιλοξενούσε, εκ περιτροπής, από 20 αγόρια και άλλα τόσα κορίτσια.

Ο μακαριστός Νικόλαος κήρυττε και νουθετούσε τα παιδιά που περνούσαν ευχάριστα ακολουθώντας όσες ημέρες παράμεναν εκεί μια θρησκευτική πορεία και τρόπο ζωής.

Ανάμεσα στα πρώτα παιδιά που φιλοξένησε βρέθηκαν 5-6 κορίτσια που ένιωσαν πως προορισμός τους ήταν να αφιερωθούν στο Θεό.

Ζήτησαν λοιπόν, αφού πήραν την ευχή των οικογενειών τους, να παραμείνουν εκεί και με τη συνδρομή του Νικολάου Ξένου να φτιάξουν ένα ορφανοτροφείο και να αναλάβουν τη φροντίδα του.

Έτσι κι έγινε. Φτιάχτηκε το μεγάλο κτίριο που βλέπουμε απέναντι από το ναό που φιλοξένησε για 17 χρόνια μέχρι 25 ορφανά παιδιά.

Ο χώρος, όπου βρισκόταν η κατασκήνωση, έγινε σχολείο κι εκεί φοιτούσαν όχι μόνο τα ορφανά αλλά και τα παιδιά από τη γύρω περιοχή.

Όταν διέλυσε το ορφανοτροφείο σταμάτησε να λειτουργεί και το σχολείο. Από τη δομή αυτή παρέμειναν στο Ησυχαστήριο 2-3 κορίτσια που θέλησαν επίσης να υπηρετήσουν το Θεό.

Όπως μας είπε η Μοναχή Τιμοθέη, που ανήκει στην πρώτη ομάδα κοριτσιών που ήλθαν ως κατασκηνώτριες και παρέμειναν εκεί, γύρω στο 1965 πρωτολειτούργησε η κατασκήνωση και το 1972 ήλθαν τα πρώτα παιδιά για το Ορφανοτροφείο.

Σταδιακά, από το 1965, στο ίδιο ακίνητο άρχισε να κτίζεται και ο ιερός ναός. Στην αρχή μονόκλιτος, τιμούσε το Γενέσιο της Θεοτόκου και μετά προστέθηκαν άλλα δυο κλίτη που αφιερώθηκαν στον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Άννα.

Δυστυχώς το έργο του Μητροπολίτη Πελαγονίας και Ενόπλων Δυνάμεων Νικολάου Ξένου σταμάτησε νωρίς αφού εκοιμήθη σε ηλικία 69 ετών, το 1984.

Έτσι το Ιερό αυτό καθίδρυμα, που ξεκίνησε ως φιλανθρωπικό σωματείο με την επωνυμία Παναγία Παντάνασσα, στη συνέχεια εντάχθηκε στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης.

Μάλιστα όπως μας διηγήθηκε η Γερόντισσα Τιμοθέη, εκείνος που παρότρυνε όταν ήλθε η ώρα των αποφάσεων, για το πώς θα πορευθεί ο χώρος, ήταν ο Άγιος Πορφύριος, που χωρίς να τον γνωρίζουν καν, επικοινώνησε με πνευματικό του παιδί στον Άγιο Νικόλαο και του είπε να μεταφέρει πως η Παναγία Παντάνασσα πρέπει να γίνει Ιερό Ησυχαστήριο κι όχι μοναστήρι.

Σήμερα φιλοξενούνται σε αυτό επτά μοναχές που φροντίζουν για την ωραία εικόνα του, χωρίς να λείπουν από την στήριξη του οικογένειες που κάποτε μέλη τους πέρασαν από εκεί είτε ως κατασκηνωτές είτε ως ορφανά παιδιά και ποτέ δεν ξέχασαν το πόσο τους ωφέλησε αυτό το πέρασμα, μικρό ή μεγάλο.

Τα θαύματα

Τόσο οι μοναχές όσο και πιστοί που επισκέπτονται τακτικά το Ησυχαστήριο της Παναγίας Παντάνασσας έχουν να διηγηθούν πολλές θαυμαστές ιστορίες που συνδέονται με το χώρο του.

Μια γυναίκα μετά την εγκατάλειψη της από τον σύζυγο της είχε αποφασίσει να θέσει τέλος στη ζωή της. Είδε όμως στον ύπνο της το Νικόλαο Ξένο, τον οποίο δεν γνώριζε, και της είπε να πάει να τον βρει στο μοναστήρι του την Παναγία Παντάνασσα, και εκείνος θα τη βοηθήσει.

Η γυναίκα άρχισε να αναζητά που υπάρχει Παναγία Παντάνασσα και κατέληξε στο Ηράκλειο. Με το που πάτησε τα πόδια της στο Ησυχαστήριο είδε στα σκαλοπάτια τον ιερέα που είχε δει και στον ύπνο της ο οποίος, σαν να την περίμενε, την καλοδέχτηκε και μαζί πήγαν στην εκκλησία, της μίλησε, προσευχήθηκαν κι όχι μόνο έχασε η γυναίκα κάθε επιθυμία να αυτοκτονήσει αλλά μετακόμισε στο Ηράκλειο και ξεκίνησε ξανά τη ζωή της απαλλαγμένη από αρνητικές σκέψεις.

Πάμπολλα είναι εξάλλου τα περιστατικά τροχαίων ατυχημάτων που συμβαίνουν στη γέφυρα της Παντάνασσας, που αν και τρομακτικά, ποτέ δεν κατέληξαν σε θάνατο των εμπλεκόμενων, οι οποίοι αποδίδουν τη σωτηρία τους στην Παναγία και τη μνημονεύουν γι αυτό.

Μας διηγήθηκαν κι ένα περιστατικό με ένα παιδάκι που αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα στο μάτι του και ήλθε στην Πανατάνασσα με τη γιαγιά του, συμμετέχοντας σε γκρουπ προσκυνητών.

Η γιαγιά του είχε προσευχηθεί να γίνει καλά το εγγόνι της και το πρόβλημα του πράγματι εξαφανίσθηκε. Κάθε χρόνο έκτοτε, με διακοπή την περίοδο του κορωνοϊού, γιαγιά και εγγόνι έρχονται στην Κρήτη και ευχαριστούν για το καλό που είδαν.

Ακόμα έχει ενδιαφέρον η ιστορία ενός Χανιώτη που αντιμετώπιζε καρδιολογικό πρόβλημα και ήταν έτοιμος να υποβληθεί σε επέμβαση στο ΠΑΓΝΗ.

Πηγαίνοντας στα Χανιά έχοντας ολοκληρώσει το βασικό κύκλο ιατρικών εξετάσεων, πέρασε με τη σύζυγο του έξω από την Παντάνασσα και εκείνη προσευχήθηκε στην Παναγία να γίνει ο άντρας της σύντομα καλά. Ενώ έκανε την προσευχή της άκουσε μια φωνή να της λέει «Πίστευε και μη φοβάσαι». Ο άντρας της δεν άκουσε τίποτα και όταν του το είπε αποφάσισαν να το μεταφέρουν σε ιερέα του Αγίου Μηνά, να τους πει τη γνώμη του. Εκείνος τους συνέστησε, πριν από την επέμβαση στο ΠΑΓΝΗ, να κάνουν πάλι εξετάσεις. Πράγματι όταν ήλθε εκείνη η ώρα ζήτησαν νέα γύρο εξετάσεων όπου και διαπιστώθηκε πως δεν υφίστατο πλέον λόγος για χειρουργείο. «Πάρε τη βαλίτσα σου και φύγε», είχε πει χαρακτηριστικά ο γιατρός που επρόκειτο να χειρουργήσει τον άνδρα από τα Χανιά.

Τέλος πολλές είναι οι γυναίκες που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν και προσεύχονται στην Παντάνασσα για βοήθεια, την οποία τους προσφέρει απλόχερα.