Ο Άγιος Γεώργιος στα Πιτσίδια-Ένας σπάνιος ναός όπου στα δύο κλίτη του τιμούν τον ίδιο Άγιο

Ίσως και να μην έχουμε ανάλογο τέτοιου ναού στην Κρήτη. Ο Άγιος Γεώργιος στα Πιτσίδια είναι δίκλιτος ωστόσο και τα δύο κλίτη του αφιερώθηκαν στον Άγιο Γεώργιο αφού οι αρχικές σκέψεις των κατοίκων να αφιερώσουν το ένα στην Κοίμηση της Θεοτόκου υποχώρησαν όταν είδαν στα κοντινά Μάταλα να κτίζεται ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση.

Της Ελένης Βασιλάκη

Η περίπτωση του Αγίου Γεωργίου των Πιτσιδιών δεν είναι όμως μόνο γι αυτό το λόγο ιδιαίτερη. Στη θέση που δεσπόζει ο σύγχρονος ναός υπήρχε παλιά βενετσιάνικη εκκλησία.

Όπως διηγήθηκε στο e-storieskritis ο τέως  πρόεδρος του χωριού και συνταξιούχος δάσκαλος Μιχάλης Κοτσιφάκης, ο αρχικός ναός ήταν μικρός και έφερε στην κεντρική είσοδο του πέτρινα λιοντάρια αλλά και τα χαρακτηριστικά πινάκια, πάνω από το υπέρθυρο. Μάλιστα από διηγήσεις του παππού του είχε μάθει πως μετάνιωσαν όταν τον γκρέμισαν γιατί, όπως του έλεγε, ο πρώτος ναός είχε κτιστεί από το Νικηφόρο Φωκά.

Ήταν το 1924 όταν ένας εύπορος συγχωριανός τους, που ζούσε στην Αφρική, έστειλε στο χωριό ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να ανεγερθεί ένα σχολείο. Τα χρήματα όμως περίσσεψαν κι έτσι αποφάσισαν να φτιάξουν και μια νέα μεγαλύτερη εκκλησία.

Ξεκίνησαν να τη κτίζουν γύρω από τον παλιό ναό και μετά με φουρνέλα γκρέμισαν το βενετσιάνικο κτίσμα. Τέτοιες κινήσεις είχαμε σε πολλά μέρη της Κρήτης καθώς εκείνες τις εποχές οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τη σημασία τους ως μνημείων και γκρέμιζαν κατά κόρον παλιές μικρές εκκλησίες για να κατασκευάσουν μεγάλες και σύγχρονες.

Η περιπέτεια του Αγίου Γεωργίου δεν τελείωσε όμως εδώ. Κατά τη Γερμανική Κατοχή οι κατακτητές θέλησαν να μετατρέψουν το ναό σε αποθήκη. Όμως, σύμφωνα με την παράδοση, τους παρουσιάστηκε ο Άγιος Γεώργιος καβαλάρης πάνω στο άλογο του και τρομοκρατήθηκαν αφήνοντας κατά μέρος κάθε σκέψη βεβήλωσης του ναού.

Το εσωτερικό του Αγίου Γεωργίου είναι άνετο και φροντισμένο. Η παλιότερη εικόνα του τιμώμενου Αγίου χρονολογείται από το 1853.

 Ο εφημέριος των Πιτσιδίων καθαρίζοντας την αποθήκη της εκκλησίας βρήκε και κατάφερε να διασώσει αληθινούς θησαυρούς για την ιστορία της ενορίας του. Ανάμεσα τους εικόνες του 1837 και Ιερά Ευαγγέλια και άλλα λειτουργικά βιβλία, το παλαιότερο εκ των οποίων τυπώθηκε στη Βενετία το 1776.

Στον τοίχο του ναού εντοπίσαμε κι ένα υφαντό που όπως μάθαμε το χρησιμοποιούσαν για να στολίζουν τον επιτάφιο παλιά όταν τα λουλούδια ήταν είδος πολυτελείας και δυσεύρετα.

Όμορφα εργόχειρα στολίζουν πολλές από τις εικόνες του ναού μαρτυρώντας την πίστη των κατοίκων και τη σύνδεση τους με τον ενοριακό ναό τους.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ αυστηρά η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του παρόντος σε οποιοδήποτε site, χωρίς προηγούμενη άδεια της κατόχου του Ελένης Βασιλάκη, Νόμος 4481/2017 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα

Το υφαντό αυτό χρησιμοποιούσαν αντί λουλουδιών στον επιτάφιο

Ότι απέμεινε από τον πρώτο ναό