Το παλαιοπωλείο επί της Αγίου Τίτου με τα χιλιάδες "ζωντανά" αντικείμενα του - Ιστορίες, Ρεπορτάζ, Σχολιασμός Κρήτης Blog | e-storieskritis.gr

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Το παλαιοπωλείο επί της Αγίου Τίτου με τα χιλιάδες "ζωντανά" αντικείμενα του


Της Ελένης Βασιλάκη

Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές, περνώντας από την οδό Αγίου Τίτου, είχα σταματήσει έξω από το παλαιοπωλείο του Βαγγέλη Κρασαγάκη για να θαυμάσω τη μεταλλική περικεφαλαία του δύτη μιας άλλης εποχής  αλλά και τα κράνη από τη γερμανική Κατοχή, που δέσποζαν πίσω από το σκονισμένο τζάμι του μικρού καταστήματος.


Αυτή τη φορά όμως το ενδιαφέρον μου τράβηξε η μικρή εντυπωσιακή  εσωτερική αυλή του μαγαζιού, που δεν μου άφησε άλλο περιθώριο επιλογής από το να μπω, επιτέλους, μέσα στο παλαιοπωλείο και να θαυμάσω από κοντά τους θησαυρούς του.


Μόλις πέρασα στο σκαλοπάτι του το 2015 έγινε…παρελθόν. Ένας καινούργιος-παλιός κόσμος ανοίχθηκε μπροστά μου. Όλα τα άψυχα αντικείμενα λες και απέκτησαν ζωή. 

Δεν είδα απλά το τουλάχιστον 100 χρόνων νυφικό αφημένο πάνω στον παλιό καθρέπτη, το φορούσε μια όμορφη μελαχρινή, μοντέρνα για την εποχή της, Ηρακλειώτισσα νύφη.

 Δίπλα «αντίκρισα» έναν αστό Κρητικό, με ευθυτενές παράστημα, να υποκλίνεται για να ζητήσει από μια κυρία να χορέψουν,  φορώντας φυσικά το απαράμιλλης ποιότητας μαύρο φράκο του.




Σε πλήρη αντίθεση με αυτούς αλλά σε κοντινή απόσταση ένας καλογυμνασμένος δύτης είχε ήδη «φορέσει» την  αδιάβροχη ολόσωμη στολή του προετοιμαζόμενος να βουτήξει στα νερά του λιμανιού του Ηρακλείου για να επιθεωρήσει τις εργασίες που εκτελούνταν εκεί.

 Από το ισόγειο του παλαιοπωλείου, σκέφτηκα πως θα πάρει και την μεταλλική περικεφαλαία με τη γυάλινη πρόσοψη και το  μαρκούτσο που θα την ενώσει με την  αεραντλία, ολοκληρώνοντας το σκάφανδρο του.


Πριν καλά καλά προλάβω να «δω» ολοκληρωμένη την προετοιμασία του δύτη τραβά το βλέμμα μου ένα μικρό κοριτσάκι που νανούριζε την πάνινη κούκλα της μέσα στο  καροτσάκι της ενώ θα ορκιζόμουν πως «άκουσα» το τραγουδάκι που έλεγε μια νεαρή μανούλα στο, καθισμένο στο ξύλινο καρεκλάκι ,μωρό της για να το πείσει να φάει ενώ εκείνο περιεργάζονταν το χνουδωτό αρκουδάκι του.




Ο ρυθμικός ήχος του αργαλειού έδενε με όλο αυτό το σκηνικό και αναδείκνυε το θαυμάσιο υφαντό που αποτελούσε το τελευταίο δημιούργημα του, μια πορφυρή πατανία με αφιέρωση στον Πρίγκιπα Γεώργιο!!


 Από την ονειροπόληση, σ ένα κόσμο που ξέρω μόνο μέσα από βιβλία και ταινίες, με ξυπνάει ο ιδιοκτήτης του παλαιοπωλείου, Βαγγέλης Κρασαγάκης, εξηγώντας μου πως όχι μόνο τα εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες, αντικείμενα, με τα οποία είναι φορτωμένο, είναι παλιά αλλά και το ίδιο το κτίριο. 


Κληρονομιά της συζύγου του από τους γονείς της, μετρά τουλάχιστον 200 χρόνια ζωής και είναι ένα θαύμα που, μετά από δικαστικούς αγώνες, κατάφεραν να το σώσουν και να μην γίνει κι αυτό «μάρτυρας» σε μια πόλη που μερικές δεκαετίες πριν δεν σεβάστηκε αρκούντως την κληρονομιά της και ισοπέδωσε αφειδώς πληθώρα σημαντικών κτιρίων.


Από μόνο του το παλιό κτίσμα που στεγάζει το παλαιοπωλείο είναι ένα μικρό μνημείο, μνημείο της αρχιτεκτονικής λαϊκών αστικών κατοικιών, με το ισόγειο και τον ξύλινο οντά του, με τα λιγοστά  παράθυρα του και την μικρή εσωτερική αυλή που αποτελούσε σημείο συνάντησης των γυναικών της γειτονιάς και ανταλλαγής κοινωνικών σχολίων.

Ο Βαγγέλης Κρασαγάκης  ξεκίνησε από ένα μικρό εργαστήριο αγγειογραφίας επί της οδού Σμύρνης για να μεταφέρει το 2003 τόσο την τέχνη του όσο και την αγάπη του για τα παλιά αντικείμενα σε τούτο δω το χώρο. 

Και τι δεν μπορείς να βρεις εκεί μέσα..εργαλεία, χρηστικά αντικείμενα σπιτιού, είδη ένδυσης, υπόδησης, διακοσμητικά, εικόνες, έπιπλα, μοναδικά υφαντά, βιβλία , κάποια εκ των οποίων τυπωμένα με την παλιά τεχνική των στοιχείων πριν από 250 χρόνια.


Όλα αυτά μαζεύτηκαν από κάθε γωνιά της Κρήτης και μαρτυρούν τον τρόπο ζωής, εκπαίδευσης, διασκέδασης προηγούμενων δεκαετιών ακόμα και αιώνων.

Παλιότερα το παλαιοπωλείο επί της οδού Αγίου Τίτου ήταν σταθερό σημείο επίσκεψης και αγορών για τους τουρίστες που επισκέπτονταν το Ηράκλειο. Σήμερα, μας λέει ο κ Κρασαγάκης, το all inclusive έχει περιορίσει και αυτή την πελατεία του ,γιατί για τους Έλληνες ούτε λόγος να γίνεται με αυτή την κρίση. Βέβαια ο ίδιος επισημαίνει πως συλλέκτες στην πόλη του Ηρακλείου εξακολουθούν να υπάρχουν απλά, προς το παρόν, έχουν αναστείλει τις νέες αγορές τους.

Κι αυτό παρότι, όπως παραδέχεται ο ίδιος, η αξία κατά την αγορά και πώληση αυτών των αντικειμένων δεν είναι πλέον απαγορευτική.

Πριν καν προλάβω να ρωτήσω τον κ Κρασαγάκη πως μπορεί να επιβιώνει οικονομικά κάτω από τέτοιες συνθήκες εκείνος μου δίνει την απάντηση που περίμενα. «Το κάνω ως ψυχοθεραπεία, τώρα πλέον».

Ψαχουλεύοντας, μετά την κουβέντα μας, μέσα στο κατάστημα εντοπίζω μικρά αριστουργήματα που δεν μπορούσα καν να φανταστώ την ύπαρξη τους.

 Ανάμεσα τους μικρά σκαλισμένα στο χέρι θαλάσσια βότσαλα, αλλά και μια αυθεντική σκοτσέζικη φορεσιά, τμήμα της πλούσιας συλλογής ενός Γερμανού συλλέκτη που ζούσε σε χωριό της Κρήτης.


Μέρος της συλλογής του ήταν και τα φράκα που υπήρχαν στον οντά του κτιρίου. 

Από τη συλλογή ενός αθηναϊκού φωτογραφείου κατέληξαν στο παλαιοπωλείο της Αγίου Τίτου και  κάποιες φωτογραφίες, τραβηγμένες κατά το γύρισμα παλιών αγαπημένων ασπρόμαυρων ελληνικών ταινιών. 


Αξίζει ν αναφέρουμε πως και το ίδιο το κτίσμα του παλαιοπωλείου είχε γίνει μερικά χρόνια πριν σημείο για το γύρισμα κινηματογραφικής ταινίας ενώ συχνά πυκνά οι φωτογράφοι το επιλέγουν για να αποθανατίσουν τις πρώτες στιγμές της κοινής ζωής νιόπαντρων ζευγαριών.  

 Βλέποντας τον τεράστιο αριθμό όλων αυτών των πραγμάτων αβίαστα ρωτάω τον ιδιοκτήτη του πως μπορεί να εντοπίζει ανάμεσα τους εκείνο που αναζητάει κάθε φορά κι εκείνος γελώντας μου απαντά πως γι αυτό τον βλέπει περισσότερες ώρες την ημέρα το κατάστημα του κι όχι το σπίτι του.



Βγαίνοντας από το κτίριο κι ακούγοντας από την απέναντι πλευρά του δρόμου τις χαρούμενες φωνές των μικρών παιδιών του δημοτικού σχολείου στρέφω το βλέμμα μου, για μια ακόμα φορά, στο παλαιοπωλείο με το «ζωντανό» παρελθόν των χιλιάδων αντικειμένων του και σκέφτομαι πως τελικά δεν προσφέρει  ψυχοθεραπεία μόνο στον ιδιοκτήτη του αφού γέμισε και τη δική μου την ψυχή με όμορφες εικόνες.

Σελίδες